Buiten regent het al een hele poos en is het door de oostenwind nog steeds fris tot koud. Binnen staat nog steeds de verwarming aan, terwijl het al volop voorjaar is op de kalender. De kersen- en de perenbloesem is bevroren waardoor we mogelijk dit jaar geen vruchten krijgen in de tuin. En temidden van zoveel droefenis speelt zich iets heel moois af in mijn tuin.
Toen ik vanmorgen de schuurdeur afsloot, hoorde ik heel zacht gepiep in de buurt. Muizen misschien? Ik keek rond en zag niets, tot ik ontdekte dat het heel dichtbij was. Ik legde mijn oor op een vogelhuisje dat ik jaren geleden kreeg en had opgehangen aan de muur naast de schuurdeur en ja hoor. Daar kwam het geluid vandaan. Heel voorzichtig opende ik het mezenkastje en 4 jonge piepkuikens zatend piepend met open bekjes in een prachtig nestje. Je snapt dat wij vanavond beschuit met muisjes eten en dat we de komende weken heel voorzichtig door de tuin zullen lopen om dit jonge gezin alle kans te geven.
In de maand december organiseren veel organisaties de waardering voor hun vrijwilligers. Er wordt een budget vrijgemaakt, er worden mooie attenties ingekocht en ingepakt. Alle attenties worden voorzien van een sticker met de naam van de vrijwilliger en worden vervolgens klaargezet. Alle vrijwilligers ontvangen vervolgens een vriendelijke mail, dat er een cadeautje voor ze klaarstaat.
NIET DOEN. Dat klaarzetten.
Waardering zit namelijk niet in het ingepakte cadeautje, maar in de aandacht die je geeft aan die vrijwilliger. Een cadeautje is niet om op te halen, maar moet, wat mij betreft, persoonlijk worden overhandigd met een mooie handdruk of misschien zelfs met een warme 'hug'.
Dat is hoe waardering voelt.
In mijn opvoeding heb ik geleerd zelf na te denken over de keuzes die ik maak in mijn leven. Dat leerde ik al heel jong. Keuzes maken betekent dat je nadenkt over de voordelen en de nadelen, over wat dit voor jouzelf en voor de mensen om je heen betekent. Elke dag opnieuw moet je keuzes maken. Soms makkelijke soms moeilijke.
Ik zie om mee heen de worsteling over het al dan niet laten inenten tegen Covid. We zien spotjes op televisie over de voordelen en we zien de reacties daarop. We lezen artikelen over de nadelen en zien reacties van mensen daar weer op. Iedereen heeft er een mening over en ik twijfel nog steeds. Hoe meer ik weet, hoe minder ik weet.
Waar ik wel moeite mee heb, zijn de dwingende woorden van de overheid en wie weet straks ook van de mensen om me heen. Letterlijk zegt Minister de Jonge: "Inenten is je sociaal-maatschappelijke plicht. Je doet het niet voor jezelf, maar om onze kwetsbaren te beschermen". En dat gaat voor mij net een stapje te ver. Natuurlijk tekent zich de beschaving in de manier waarop we met kwetsbare mensen omgaan, maar dat kan op veel manieren. Een daarvan is inenten van de totale volwassen bevolking. Maar is dat de enige optie?
Ik geloof in de kracht van de twijfel, maar dan wel mijn eigen twijfel. Pas na veel twijfel zal ik de keuze maken en ik laat me daarbij niet onder druk zetten.
Lieve mensen: heb respect voor elkaars keuze en blijf er met elkaar over in gesprek. Goed of fout bestaat m.i. in deze niet.
In Nederland zijn veel Vrijwilligerscentrales en -steunpunten ondergebracht bij de lokale welzijnsorganisatie. Dat biedt voordelen. De lijnen met hulpverleners en social workers zijn kort. Zij kunnen mensen doorsturen om geschikt vrijwilligerswerk te vinden. Aan de andere kant zien we ook dat vrijwilligerswerk steeds meer in relatie wordt gebracht met zorg en welzijn. Maatjes, boodschappen doen voor senioren, klussendienst, strijkservice, formulierenbrigade, chauffeur voor mensen met dementie of kinderen met autisme, hulp bij inburgering: allemaal mooi vrijwilligerswerk. Maar allemaal gerelateerd aan zorg en welzijn.
En dat is jammer. Vrijwilligerswerk is zoveel meer.
Sporttrainer, evenementenorganisator, IVN-wandelaar, bosopruimer, verkeersbrigadier, vrijwillige brandweer, voorzitter van de buurtvereniging, leider Scouting of Jong Nederland, toneelregisseur, reperateur bij een Repair Cafe, wandelpad-controleur, opgraver bij de Heemkundekring, tuinman bij de kerk of de begraafplaats, gastvrouw bij de bibliotheek, dirigent van het kinderkoor, scheidsrechter darten, klaarover bij de basisschool, verzorger bij het Vogelasiel, suppost in het museum.
Zal ik nog even doorgaan?
Gemeenten en welzijnsinstellingen denken en handelen veel vanuit zorg en welzijn. En dat begrijp ik want er moet op zorg en welzijn stevig worden bezuinigd. Dus veel taken worden doorgeschoven naar vrijwilligers. De burger moet immers meer voor elkaar gaan zorgen.
Dat gaat knellen en is slecht voor het imago van vrijwilligerswerk.
Blijf investeren in een sterke samenleving, niet alleen door kwetsbaren te helpen, maar ook door sterke vrijwilligersorganisaties te ondersteunen en te waarderen.
Vandaag las ik het bericht in de media dat de overheid duidelijker moet communiceren. Dat betekent: rekening houden met de lezer, een persoonlijke benadering kiezen en ervoor zorgen dat de taal begrijpelijk is. Er wordt al een poosje geld uitgetrokken om overheidsinstanties hierbij te helpen. Er is zelfs een website voor deze ambtenaren.
Met schrijftips, checklists (afvinklijsten) en best practices (goede voorbeelden).
Ik vind dit de omgekeerde wereld. Er is iets heel erg scheef gegroeid in ons land. De overheid is er voor de inwoners van Nederland. Hun houding zou dienstverlenend moeten zijn. Zij zijn er tenslotte voor het volk. Duidelijk taalgebruik is daarbij van cruciaal (beslissen, doorslaggevend, wezenlijk) belang. Praat en schrijf de taal van het volk. Geen Jip- en Janneke taal, want we zijn geen kinderen, maar woorden die voor iedereen toegankelijk zijn. Dat voorkomt een hoop ellende en zorgt ervoor dat iedereen kan meedoen. Overigens kunnen organisaties ook het testpanel van Stichting ABC inhuren om teksten op folders, websites en brieven te laten nakijken op taalgebruik.
Aanleiding van Staatssecretaris Knops was een vacature die hij binnen zijn eigen departement zag staan. ‘Raakvlakmanager Strategische Beheersorganisatie Digitaal Stelsel Omgevingswet’. Mooie functie toch? En alle woorden beginnen met een hoofdletter . Dat Moet Een Belangrijke Functie Zijn. Ik ben benieuwd hoe je werkdag er dan uitziet van 9 tot 5. Zal ik een sollicitatiebrief schrijven?
